Co symbolizuje spirala?

Spirala jest jednym z kształtów, występujących bardzo często w przyrodzie. Możemy zauważyć jej specyficzną regularność w tym, jak układa się embrion w brzuchu matki, w ukształtowaniu rogów wielu gatunków zwierząt, kształcie jaki przyjmują huragany, prądy wodne, galaktyki czy energia, gdy nic nie zaburza jej przepływu. Jej ruch nas hipnotyzuje, sprawia, że nasza uwaga skupia się na śledzeniu jej linii. Jest w niej coś co nas przyciąga. Jest harmonią pomiędzy ciągłą zmianą, a stałością.

Spirala w przyrodzie - galaktyka, kwiat, liście, chmury (front niskiego ciśnienia), roślina, muszla (Wikimedia)

Z punktu widzenia matematyki jest linią, która rośnie jednostajnie z centralnego punktu w nieskończoność. Ta jej cecha sprawia być może, że możemy ją spotkać w wierzeniach i mitach całego świata. Często występuje jako metafora rośnięcia, doskonalenia się duchowego, głębokiej transformacji i dalekiej podróży na poziomie psychologicznym i duchowym.

W zależności od tego, w którą stronę kręci się spirala zmienia się jej znaczenie, dlatego często łączy opozycje znaczeniowe -wzrost i rozpad, ruch wschodzący i opadający, ewolucję i inwolucję, koncentrację i rozpuszczenie, wyjawianie i ukrywanie. Cecha łączenia przeciwieństw jest szczególnie wyraźna w symbolu dwóch połączonych spiral.

Georgia O'Keeffe, Różowa muszla z wodorostami (1938) (Wikiart)

Wyróżnia się trzy typy spiral:

a. spirale Archimedesa

Odległość pomiędzy kolejnymi liniami jest taka sama. Tego typu spiralę możemy spotkać w symbolice węży i labiryntów.

b. podwójna helisa

DNA (Wikimedia)

jest połączeniem dwóch spiral pierwszego typu. Widzimy ją tym, jak zbudowane jest DNA oraz symbolice dwóch węży oplatających drzewo lub Laskę Eskulapa.

Laska Eskulapa

100. spirala logarytmiczna

Ten rodzaj spiral charakteryzuje się tym, że odległość pomiędzy kolejnymi liniami stale rośnie lub maleje.

Odnoszą się do sytuacji, w której konflikt został rozwiązany, a wszelkie opozycje zostały rozpuszczone. Taki kształt przyjmuje dym, który spotyka się z powietrzem. Ruch spiralny pozwala rozpuścić się konfliktowi w sposób harmonijny, z poszanowaniem naturalnej równowagi i rytmów przyrody.

Ten ruch przywoływany jest jako symbol mitycznej podróży, proces regeneracji i przebudzenia. Tak jak w przypadku kwiatów, które pod wpływem słońca otwierają swoje kwiaty i liście w ruchu spiralnym.

Spirala Fibonacciego (Wikimedia)

Spiralny ruch wiatru i kształt, jaki przyjmują niektóre galaktyki przywołuje podróż duchową, którą muszą przebyć szamaniu, geniusze i duch, by dojść do nowej formy życia psychicznego. Jest to podróż, w którym ciągle wraca się do tych samych punktów, ale za każdym razem na innym poziomie.

Spiralna teoria czasu jest konsensusem pomiędzy dwoma teoriami czasu – czasem cyklicznym obecnym w przyrodzie, i czasem linearnym (najczęściej związanym z podziałem na przeszłość- teraźniejszość – przyszłość), który charakterystyczny jest dla doświadczenia człowieka w społeczeństwach tzw. rozwiniętych cywilizacyjnie.

Spirala (złudzenie optyczne)

Spirale rozwijają się z jednego punktu, w nieskończoność, dlatego mogą być pośrednikiem pomiędzy różnymi wymiarami świata – ludzkim i boskim. Dzięki nim możliwa jest komunikacja człowieka z bogiem. Bogowie w mitologii często występują pod postacią spiralnego wiru energii, pyłu, dymu lub ognia. Dym unoszący się z ofiar składanych bogom, pokonuje tę samą drogę, tylko w drugą stronę.

Ostatnim istotnym elementem spirali jest jej punkt początkowy, oko huraganu, które jest jedynym punktem statycznym, gdy wokół panuje nieustanna zmiana. Jest on centrum naszego jestestwa, które jest źródłem boskości, stałości i nieskończoności. Odwołuje do oka mądrości, które obserwuje wszystko, ale nie angażuje się w świat ciągłych zmian.

Źródło: „El libro de los símbolos” („Księga symboli”) www.aras.org (red.) Ami Ronnberg, Taschen 2010